Οι διαδηλωτές της Πρωτομαγιάς στην Αθήνα στο πλευρό της Παλαιστίνης
Ο Νετανιάχου με τις πλάτες του Τραμπ προσπαθεί να σπάσει το ισραηλινό αδιέξοδο στη Γάζα.
Η Φύλλια Πολίτη παρουσιάζει τη γενοκτονική εκστρατεία αλλά και το πώς η Αντίσταση επιμένει κόντρα στις πιέσεις.
Η γενοκτονία στη Γάζα συνεχίζεται με το Ισραήλ να έχει εξαπολύσει λυσσαλέα επίθεση ξεπερνώντας ακόμα και τα δικά του αιματοβαμμένα ρεκόρ.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης Μαρτίου και ενώ οι Παλαιστίνιοι ετοιμάζονταν για μία ακόμα μέρα νηστείας του Ραμαζανιού, το Ισραήλ έσπασε την εκεχειρία με πάταγο. Βομβάρδισε χωρίς προειδοποίηση και σκότωσε 450 ανθρώπους, σε μία από τις πιο θανατηφόρες ημέρες από την αρχή του πολέμου.
Σε λιγότερο από έναν μήνα έχουν σκοτωθεί πάνω από 1.600 άνθρωποι ενώ 36 από τα ισραηλινά χτυπήματα στόχευσαν αποκλειστικά γυναίκες και παιδιά.
Οι νεκροί δημοσιογράφοι έφτασαν τους 209, αριθμός μεγαλύτερος1από το σύνολο των δημοσιογράφων που σκοτωθήκαν συνδυαστικά στον Α΄και Β΄ ΠΠ, στον εμφύλιο των ΗΠΑ, στον πόλεμο της Κορέας, του Βιετνάμ, της Γιουγκοσλαβίας –τη δεκαετία του 1990 και του 2000– και του Αφγανιστάν.
Η εκτέλεση 15 εργαζομένων του Ερυθρού Σταυρού προκάλεσε παγκόσμια κατακραυγή με βίντεο που έκανε τον γύρο του κόσμου να αποδεικνύει τα ψέματα του ισραηλινού στρατού που έχει μετατρέψει σε μόνιμο στόχο τους υγειονομικούς.
Οι εκτοπισμένοι μετά τις 18 Μάρτη έφτασαν τους 400.000 με την ισραηλινή αεροπορία να πετάει φυλλάδια με μηνύματα εθνοκάθαρσης σε κάθε εντολή εκκένωσης. «Ο παγκόσμιος χάρτης δεν θα αλλάξει εάν όλοι οι άνθρωποι της Γάζας εξαφανιστούν», έγραφε ένα από αυτά τα φυλλάδια2 και υποσχόταν σωτηρία μόνο για αυτούς που θα «πρόδιδαν τη Χαμάς» και θα εγκατέλειπαν τη Γάζα.
Στη Δυτική Όχθη οι ισραηλινές επιθέσεις κλιμακώθηκαν σε κανονικό πόλεμο από τον Ιανουάριο που ξεκίνησε η κατάπαυση πυρός στη Γάζα. Το αποτέλεσμα των ισραηλινών επιδρομών του στρατού και των εποίκων ήταν 100 νεκροί, 40.000 εκτοπισμένοι και νέοι εποικισμοί μέσα σε τρεις μήνες, αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορά ότι η επίθεση δεν έχει στόχο τη Χαμάς –που δεν κυβερνά στη Δυτική Όχθη– αλλά συνολικά τον παλαιστινιακό λαό.
Στην κλιμάκωση της ισραηλινής επίθεσης η παλαιστινιακή αντίσταση επιμένει. Ένοπλες ομάδες στη Δυτική Όχθη, που έχουν μαζικοποιηθεί μετά τις 7 Οκτωβρίου, ανέλαβαν την υπεράσπιση των προσφυγικών καταυλισμών.
Η οργή των Παλαιστινίων εκφράστηκε και με τη γενική απεργία στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ, που κάλεσαν από κοινού Φατάχ και Χαμάς στις 7 Απρίλιου, με αίτημα τον τερματισμό του πολέμου σε όλα τα παλαιστινιακά εδάφη.
Οι ημέρες της εκεχειρίας στη Γάζα έδειξαν την αποφασιστικότητα των Παλαιστινίων να μείνουν στον τόπο τους παρά την πρωτοφανή αιματοχυσία. Οι συγκλονιστικές εικόνες των χιλιάδων εκτοπισμένων που επέστρεφαν στη βόρεια Γάζα για να βρουν τα συντρίμμια των σπιτιών τους είναι ενδεικτικές για την αντοχή της παλαιστινιακής αντίστασης στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Σύμφωνα με αμερικανούς αξιωματούχους, η Χαμάς στρατολόγησε άλλους 15.000 μαχητές κατά τη διάρκεια του πολέμου παρά το γεγονός ότι σε αυτό το διάστημα σκοτώθηκαν χιλιάδες μέλη της όπως και πολλά ηγετικά στελέχη.
Με την πρόσκαιρη απόσυρση του ισραηλινού στρατού φάνηκε ότι η Χαμάς συνεχίζει να έχει τον πολιτικό έλεγχο στη Γάζα. Ο μηχανισμός της οργάνωσης ανέλαβε να διεκπεραιώσει όλα τα ζητήματα της καθημερινής ζωής σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, από τη διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας μέχρι την αστυνόμευση, τον καθαρισμό των μπάζων και την ανεύρεση σορών κάτω από τα ερείπια.
Σήμερα με την επανέναρξη της γενοκτονίας οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης συνεχίζουν να εκτοξεύουν ρουκέτες προς το Ισραήλ, ενώ ο στρατός επιτίθεται από αέρος και αποφεύγει προς το παρόν τις χερσαίες επιχειρήσεις. Οι IDF απέκοψαν τη Ράφα από την υπόλοιπη Λωρίδα της Γάζας για να «καθαρίσουν», όπως λένε, για πολλοστή φορά την περιοχή από τους Παλαιστίνιους μαχητές.
“Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής”;
Η εκεχειρία έσπασε με τις ευλογίες του Τραμπ. Οι διαπραγματεύσεις τινάχτηκαν στον αέρα όταν ο αμερικανός απεσταλμένος Στιβ Γουίτκοφ άλλαξε τους αρχικούς όρους της συμφωνίας απαιτώντας ουσιαστικά από τη Χαμάς να συνθηκολογήσει.
Η μόνιμη εκεχειρία έφυγε από το τραπέζι και οι ΗΠΑ ζητούσαν τώρα από τη Χαμάς να απελευθερώσει όλους τους ομήρους με αντάλλαγμα λίγες ημέρες κατάπαυσης πυρός.
Ο μόνιμος τερματισμός του πολέμου και η απόσυρση των ισραηλινών δυνάμεων από τη Γάζα παραπέμφθηκαν στις καλένδες. «Ή αποδέχεστε τους νέους όρους μας ή θα εξαπολύσουμε την κόλαση στη Γάζα» ήταν το μήνυμα που ερχόταν από τον Λευκό Οίκο.
Είχε προηγηθεί η πρώτη συνάντηση Τραμπ-Νετανιάχου στην Ουάσιγκτον όπου ο μεγιστάνας ξεδίπλωσε το όραμά του για τη Γάζα ως «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής χωρίς Παλαιστίνιους», κάνοντας τον φίλο του Μπίμπι να φουσκώνει από χαρά και υπερηφάνεια.
Δυτικά ΜΜΕ αναπαρήγαγαν την προπαγάνδα του Λευκού Οίκου και του Ισραήλ ότι η ανένδοτη Χαμάς είναι αυτή που τορπιλίζει τις διαπραγματεύσεις ενώ ο Γουίτκοφ άλλαζε μονομερώς του όρους της αρχικής συμφωνίας. Η άρνηση της Χαμάς να συνθηκολογήσει παρουσιάστηκε διαστρεβλωμένα ως προσκόλλησή της στην εξουσία, όταν μάλιστα εδώ και μήνες είχε καταλήξει σε συμφωνία με τις υπόλοιπες παλαιστινιακές οργανώσεις για την ανάληψη της διακυβέρνησης της Γάζας από μια ομάδα Παλαιστίνιων τεχνοκρατών που θα οδηγούσε σε εκλογές μετά από δύο χρόνια.
Το Ισραήλ δεν κρύβει πλέον ότι στόχος του είναι να εξαφανίσει τους Παλαιστίνιους από τη γη τους. Μάλιστα ανακοίνωσε την ίδρυση κυβερνητικής υπηρεσίας που θα επιτηρεί την «εθελοντική αναχώρηση» των Παλαιστίνιων από τη Γάζα.3
Οι ΗΠΑ μπήκαν και αυτές στο παιχνίδι εξαπολύοντας αιματηρές επιθέσεις στην Υεμένη ενάντια στους Χούθι που συνεχίζουν να στοχεύουν πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα σε αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη.
Τι μπορεί όμως να καταφέρει το Ισραήλ τώρα που δεν κατάφερε επί 15 μήνες αιματοχυσίας;
Τον Απρίλιο του 2024, σημειώνει η ισραηλινή Haaretz, ο Νετανιάχου υποσχόταν ότι βρίσκεται «ένα βήμα πριν τη νίκη» στη Γάζα. Ένα χρόνο μετά η νίκη ακόμα δεν φαίνεται στον ορίζοντα ενώ ο ίδιος βυθίζεται όλο και περισσότερο στην κρίση του.
Αδιέξοδα
Η πραγματικότητα είναι ότι εκτός από το να συσσωρεύει πτώματα στο ενεργητικό του, το Ισραήλ παραμένει σε αδιέξοδο. Οι τριγμοί στο εσωτερικό του εντείνονται μετά την επανέναρξη του πολέμου. Συγγενείς των ομήρων κατηγορούν τον Νετανιάχου ότι για τις δικές του πολιτικές επιδιώξεις θυσιάζει τους δικούς τους ανθρώπους στα συντρίμμια της Γάζας. Η κρίση έχει φτάσει και στον στρατό όπου χιλιάδες έφεδροι, βετεράνοι, πρώην αξιωματικοί διαφόρων ταγμάτων και μυστικών υπηρεσιών ζητούν την παύση των μαχών για την επιστροφή των ομήρων και κατηγορούν τον Νετνανιάχου ότι με τη στρατηγική που ακολουθεί έχει καταφέρει μια τρύπα στο νερό. Τμήματα του στρατιωτικού κατεστημένου φοβούνται ότι η ακραία τακτική του Νετανιάχου θα διασπάσει τον στρατό ενώ περισσεύει η δυσαρέσκεια για το ξεσκαρτάρισμα που επιχειρεί στις μυστικές υπηρεσίες.
Το πρόβλημα του Ισραήλ φάνηκε ακόμα πιο καθαρά στη δεύτερη συνάντηση του Νετανιάχου με τον Τραμπ που δεν πήγε τόσο καλά όσο η πρώτη. Μπροστά στους δημοσιογράφους και πριν ξεκινήσουν τη συνάντησή τους, ο Τραμπ έσκασε τη βόμβα ότι ξεκινά συνομιλίες με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Ο Νετανιάχου ήλπιζε ότι στο δεύτερο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον θα εξασφάλιζε δήλωση του Τραμπ για διάλυση των πυρηνικών του Ιράν και ήταν έτοιμος να γυρίσει στο Ισραήλ πανηγυρίζοντας για ακόμα έναν πόλεμο που έρχεται. Και σαν να μην έφτανε αυτό ο Τραμπ άρχισε να παινεύει τον Ερντογάν που τα «έχει καταφέρει εξαιρετικά στη Συρία» βάζοντας πάγο στον Νετανιάχου που έχει βάλει στο μάτι τη γείτονα και βλέπει σαν απειλή την εμπλοκή της Άγκυρας.
Τα αραβικά καθεστώτα
Τα αραβικά καθεστώτα από την άλλη βρίσκονται αντιμέτωπα με τη νέα πραγματικότητα Τραμπ που τους ζητά να συναινέσουν στην εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων.
Μετά από αρκετές δημόσιες τοποθετήσεις των ΗΠΑ περί εθνοκάθαρσης τα αραβικά κράτη παρουσίασαν τελικά μία αντιπρόταση στον νέο πλανητάρχη για τη Γάζα προκειμένου να τον πείσουν ότι η εθνοκάθαρση δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση.
Σε αυτή φρόντισαν να διευκρινίσουν ότι οι αραβικές χώρες είναι διατεθειμένες να αναλάβουν το κόστος ανοικοδόμησης της Γάζας και ξεκαθάρισαν ευγενικά ότι δεν πρόκειται να δεχτούν τους εκτοπισμένους Παλαιστίνιους, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε αστάθεια στο εσωτερικό τους. Συμπεριέλαβαν μάλιστα στην πρόταση το σχέδιο διακυβέρνησης της μεταπολεμικής Γάζας από τη Παλαιστινιακή Αρχή ή ίσως από Παλαιστίνιους τεχνοκράτες, χωρίς όμως τη συμμετοχή της Χαμάς.
Η πρόταση δεν έπεισε, όπως ήταν αναμενόμενο, το Ισραήλ που ζητά την κατάληψη της Γάζας αλλά ούτε και τον Τραμπ που κατά την προσφιλή του τακτική αποφάσισε να κάνει επίδειξη ισχύος τινάζοντας τις διαπραγματεύσεις στον αέρα και δίνοντας το πράσινο φως στον Νετανιάχου να επιτεθεί.
Τα αραβικά καθεστώτα που δεν αρνούνται την προοπτική εξομάλυνσης των σχέσεών τους με το Ισραήλ, προσπαθούν να πείσουν τον Τραμπ ότι έχουν βιώσιμο σχέδιο για την περιοχή χωρίς την εθνοκάθαρση που θέλει το Ισραήλ.
Στην πραγματικότητα η αποδοχή της εθνοκάθαρσης θα έφερνε κλυδωνισμούς στα αραβικά καθεστώτα που δεν θα μπορούσαν να αντέξουν. Οι μοναρχίες και οι δικτατορίες στη Μέση Ανατολή φοβούνται την ανοιχτή πληγή της Παλαιστίνης.
Ο Αμπντάλα στην Ιορδανία, που δονείται από τις φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις, ή ο δικτάτορας Σίσι της Αιγύπτου που συλλαμβάνει όσους κατεβαίνουν στον δρόμο, γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν δεχτούν τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων στη χώρα τους δεν ρισκάρουν μόνο την εξουσία τους αλλά και το κεφάλι τους.
Αλλά και χωρίς να δεχτούν τον εκτοπισμό των Παλαιστίνιων, η σφαγή στη Γάζα κινητοποιεί το αραβικό πεζοδρόμιο που βλέπει στην παλαιστινιακή αντίσταση την εναλλακτική απέναντι και στα δικά του καθεστώτα. Η 7η Οκτωβρίου του 2023 σήμανε πανηγυρισμούς σε όλον τον αραβικό κόσμο και όχι μόνο, καθώς απέδειξε ότι ακόμα και η πιο ισχυρή στρατιωτική μηχανή του κόσμου ήταν ανίσχυρη μπροστά στην αντίσταση. Το ρήγμα που άνοιξε τότε συνεχίζει να μεγαλώνει και να μπολιάζεται με την οργή που γενούν τα εγκλήματα του Ισραήλ.
Η ανατροπή του Άσαντ στη Συρία δεν μπορεί να ιδωθεί έξω από αυτό το πλαίσιο. Μία κατά τα φαινόμενα πανίσχυρη δικτατορία που είχε καταφέρει να επιβληθεί με το αίμα στον λαό της Συρίας κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Οι δικτάτορες της Μέσης Ανατολής αντιλήφθηκαν ότι οι ανατροπές έχουν επιστρέψει στην ημερήσια διάταξη και όσο η Γάζα αιμορραγεί, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι του ξημερώνει. Γι' αυτό προσπαθούν να κλείσουν το μέτωπο της Παλαιστίνης χωρίς φυσικά να λαμβάνουν υπόψιν τους τις ανάγκες πόσο μάλλον τα θέλω του παλαιστινιακού λαού.
Ο Τραμπ εμφανίστηκε ως ο ειρηνοποιός που θα κατάφερνε να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία σε 24 ώρες και να λύσει το Μεσανατολικό. Σε κανένα από τα δύο μέτωπα όμως δεν έχει να επιδείξει επιτυχίες με την κατάσταση στη Γάζα να έχει περιέλθει σε νέο τέλμα. Όχι μόνο δεν κλείνει ο πόλεμος αλλά ανοίγουν νέα μέτωπα, όπως στην Υεμένη.
Πριν κλείσει τις πρώτες 100 ημέρες στον Λευκό Οίκο, ο Τραμπ έχει υποστεί την πρώτη του μεγάλη ήττα τινάζοντας την μπάνκα στον αέρα με τους δασμούς, ενώ η διακηρυγμένη στρατηγική του για «να κάνει την «Αμερική μεγάλη ξανά» δεν προχωράει. Υποτίθεται ότι θα ξεμπέρδευε με τον πόλεμο στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή για να επικεντρωθεί στην Κίνα, τον νούμερο «ένα» εχθρό των ΗΠΑ. Αντί όμως να ασχολείται με τον Ειρηνικό συνεχίζει να στέλνει αεροπλανοφόρα στη Μέση Ανατολή.
Δύσκολοι συμβιβασμοί
Παρά την τεράστια στρατιωτική, οικονομική και πολιτική στήριξη που οι ΗΠΑ προσφέρουν απλόχερα εδώ και 18 μήνες στο Ισραήλ, αυτό δεν έχει καταφέρει να κάνει πράξη την εθνοκάθαρση αναγκάζοντας τους Παλαιστίνιους σε έξοδο. Πριν από περίπου έναν χρόνο εισέβαλε στη Ράφα, το νότιο τμήμα της Γάζας που είχε συγκεντρωθεί το μεγαλύτερο μέρος του παλαιστινιακού πληθυσμού, για να τους αναγκάσει να ζητήσουν καταφύγιο στην Αίγυπτο, αλλά απέτυχε. Παρά τα διαρκή βασανιστήρια οι Παλαιστίνιοι φαίνονται αποφασισμένοι να παραμείνουν στη γη τους.
Αλλά ακόμα κι ένας συμβιβασμός αντί της νίκης αποδεικνύεται αρκετά δύσκολη υπόθεση. Το επιχείρησε ο Μπάιντεν προσπαθώντας να πείσει το Ισραήλ να «λογικευτεί» χωρίς όμως να άρει ποτέ την υποστήριξή του, και έφαγε τα μούτρα του. Τώρα ο Τραμπ ακόμα πιο ένθερμος υποστηρικτής του Ισραήλ βρίσκεται και πάλι μπροστά στο ίδιο αδιέξοδο.
Οι ΗΠΑ που θέλουν να στραφούν στην Κίνα χρειάζονται το Ισραήλ να κρατάει τα μπόσικα στη Μέση Ανατολή. Αλλά αυτό δεν είναι ρεαλιστικό χωρίς τη συνεργασία ή έστω την ανοχή των συμμαχικών αραβικών καθεστώτων.
Για να καταφέρουν μία τέτοια συμμαχία, οι ΗΠΑ θα πρέπει από τη μία να εξασφαλίσουν ότι το Ισραήλ θα μπορεί να εμφανιστεί ως νικητής και από την άλλη ότι τα αραβικά καθεστώτα θα μπορούν να παρουσιαστούν ως αποτελεσματικοί προστάτες των Παλαιστινίων.
Όσο συνεχίζεται η γενοκτονία στη Γάζα η λύση σε αυτή την εξίσωση μοιάζει εξαιρετικά δύσκολη.
Το Ισραήλ έχει αποδείξει μέχρι τώρα ότι δεν διστάζει να δυναμιτίσει τα όποια σχέδια των ΗΠΑ. Έχει σαμποτάρει κάθε προσπάθεια συμβιβασμού –με ριγμένους πάντα τους Παλαιστίνιους– και έχει επεκτείνει τον πόλεμο εκτοξεύοντας απειλές κατά πάντων. Έκανε εισβολή στον Λίβανο και συνεχίζει να παραβιάζει την κατάπαυση πυρός, κατέλαβε περιοχές της Συρίας και βομβαρδίζει μέχρι και τη Δαμασκό, απειλεί ανοιχτά το Ιράν με επίθεση στα πυρηνικά του ενώ στο στόχαστρο του τώρα τελευταία έχει μπει και η Τουρκία.
Αλλά αν το Ισραήλ έχει τη δυνατότητα να τροφοδοτείται από τους πολέμους που διεξάγει, δεν ισχύει το ίδιο για τις ΗΠΑ. Η προσπάθεια επαναπροσέγγισης με το Ιράν και αναβίωσης της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα, που ο ίδιος ο Τραμπ κατήργησε το 2018, είναι ενδεικτική για το πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση των ΗΠΑ –ή τουλάχιστον ένα τμήμα της– τους κινδύνους που υπάρχουν με τα ανοιχτά μέτωπα στη Μέση Ανατολή.
Σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ στο τραπέζι των συνομιλιών εκτός από τον έλεγχο των πυρηνικών του Ιράν και την άρση των κυρώσεων σε περίπτωση συμφωνίας, θα είναι και τα ανοιχτά μέτωπα της Γάζας, της Υεμένης και του Λιβάνου. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το παζάρι που θα γίνει ούτε αν οι συζητήσεις αντί για συμφωνία καταλήξουν σε φιάσκο, ωστόσο είναι σαφές ότι η κυβέρνηση Τραμπ αναζητά επιλογές διεξόδου στην περιοχή ακόμα κι αν στο τέλος αποφασίσει ότι η καλύτερη διέξοδος είναι ο πόλεμος.
Πιέσεις στην Αντίσταση
Μπροστά στο αδιέξοδο συνεχίζουν να κάνουν ό, τι έκαναν μέχρι τώρα αυξάνοντας όμως ασφυκτικά την πίεση στους Παλαιστίνιους από όλες τις πλευρές. Απέναντι στις θηριωδίες του Ισραήλ και τις κραυγές του Τραμπ τα αραβικά καθεστώτα έχουν επίσης μετατοπιστεί και προσπαθούν να πείσουν τους Παλαιστίνιους ότι η μόνη ρεαλιστική λύση είναι να ξεχάσουν τα περί αυτοδιάθεσης και να αποδεχτούν τη μοίρα τους.
Οι πιέσεις στην παλαιστινιακή αντίσταση να εγκαταλείψει τον αγώνα είναι τόσο ισχυρές που επιχειρούν να διασπάσουν και το εσωτερικό μέτωπο των Παλαιστινίων.
Η Χαμάς έχει δεχτεί να αφήσει όλους τους ομήρους, να μην έχει ρόλο στη μεταπολεμική διακυβέρνηση, ακόμα και να αφοπλιστεί αν τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή, εφόσον το Τελ Αβίβ συμφωνήσει σε μόνιμη εκεχειρία και απόσυρση από τη Γάζα.
Τίποτα από αυτά δεν λειτουργεί γιατί το Ισραήλ δεν συζητά για εκεχειρία αλλά για παράδοση και αυτό πλέον γίνεται ανοιχτά. Η Αίγυπτος, μετά από ακόμα ένα γύρο συνομιλιών, ενημέρωσε τη Χαμάς ότι το Ισραήλ δεν θα μπει σε καμία διαπραγμάτευση εάν όλες οι παλαιστινιακές οργανώσεις δεν καταθέσουν τα όπλα τους.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι Παλαιστίνιοι πρέπει να δεχτούν αδιαμαρτύρητα ότι το Ισραήλ θα συνεχίζει να τους σφάζει.
Οι πάντες καταλαβαίνουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό αλλά συνεχίζουν να πρεσάρουν τους Παλαιστίνιους για να πάρουν ό,τι περισσότερο μπορούν.
Το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), οργάνωση της Αριστεράς και μέλος της PLO, απάντησε στη νέα πρόκληση:
«Τα όπλα της αντίστασης είναι το αποκλειστικό δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού μας και είναι πέρα από κάθε διαπραγμάτευση ή συζήτηση. Η Χαμάς ενημέρωσε τον Αιγύπτιο μεσολαβητή, εκ μέρους όλων των παλαιστινιακών παρατάξεων, ότι τα όπλα της αντίστασης ανήκουν στο λαό μας και δεν αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Δεν υπάρχει κανένα λογικό κόμμα εντός ή εκτός της αντίστασης που θα δεχόταν να παραδώσει τα όπλα και να αφήσει το λαό μας χωρίς προστασία.
Τα όπλα είναι η πρώτη γραμμή άμυνας και βασικός πυλώνας της ύπαρξης του λαού μας και της προσήλωσης στο δικαίωμά του για αυτοδιάθεση. Ο λαός μας ασκεί το νόμιμο και ανθρώπινο δικαίωμά του να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στην κατοχή, όπως εγγυώνται οι διεθνείς συμβάσεις και νόμοι».
Αντί για αποφασιστική στήριξη των Παλαιστινίων απέναντι στη σφαγή, τα αραβικά καθεστώτα προσπαθούν να τους πείσουν ότι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος είναι να αποδεχτούν την εναλλακτική που τους προτείνουν: Να ζήσουν σε ένα ανοιχτό στρατόπεδο συγκέντρωσης που δεν θα έχουν κανέναν λόγο για το μέλλον τους.
Τις αποφάσεις θα τις παίρνουν άλλοι. Οι Αιγύπτιοι και οι Σαουδάραβες που θα βάλουν τα λεφτά για να ανοικοδομήσουν όπως και όποτε νομίζουν τη Γάζα, οι Ισραηλινοί που θα συνεχίσουν να ελέγχουν την κατάσταση όπως έκαναν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, οι Αμερικάνοι που θα έχουν λόγο για όλα ,ακόμα και οι Γάλλοι, μιας και ο Μακρόν προσπαθεί να ξεφυτρώσει εκεί που δεν τον σπέρνουν. Το πολύ πολύ να διορίσουν επικεφαλής την Παλαιστινιακή Αρχή για τα μάτια του κόσμου, αν και κανείς θα πρέπει να έχει πολύ κοντή μνήμη για να ξεχνά ότι παρόμοιες κινήσεις ενίσχυσαν τη Χαμάς πριν δυο δεκαετίες στη φάση του μεγάλου ξεσπάσματος της παλαιστινιακής αντίστασης.
Οι Παλαιστίνιοι καλούνται να «διαλέξουν» ανάμεσα στην εθνοκάθαρση του Ισραήλ και μιας ιμπεριαλιστικής αποικιακής φόρμουλας που είναι καταδικασμένη να αποτύχει βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα.
Η μόνη ρεαλιστική απάντηση στη βαρβαρότητα είναι η ενίσχυση της παλαιστινιακής αντίστασης και του αραβικού πεζοδρομίου που είναι και ο μοναδικός σύμμαχος των Παλαιστινίων στην περιοχή. Η ελπίδα βρίσκεται στην εργατική τάξη της Ιορδανίας και της Αιγύπτου που σιχαίνεται τα καθεστώτα της. Οι χιλιάδες που διαδήλωσαν στη Συρία κατά των ισραηλινών επιθέσεων τροφοδοτούν χιλιάδες φορές περισσότερο την αντίσταση και αποτελούν μεγαλύτερη απειλή για τον Νετανιάχου από τις φανφάρες του Ερντογάν ή και του Χαμενεΐ.
Το ίδιο και το ένα εκατομμύριο διαδηλωτές στο Μπαγκλαντές που πλημμύρισαν τους δρόμους της πρωτεύουσας σε αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη αφού λίγους μήνες πριν η εξέγερση των φοιτητών ανέτρεψε το αντιδραστικό καθεστώς της χώρας.
Και στη Δύση ο προσανατολισμός δεν μπορεί να είναι άλλος από την ενίσχυση του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης που βγαίνει ξανά και ξανά στους δρόμους και αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης των κυβερνήσεων.
Οι διώξεις των Παλαιστίνιων φοιτητών στις ΗΠΑ έχουν προκαλέσει μεγάλο κύμα συμπαράστασης και ανάβουν ξανά φωτιές στα πανεπιστήμια. Ο Τραμπ διατάσσει τις σχολές να κυνηγούν τους φοιτητές υπέρ της Παλαιστίνης και θέλει να καταργήσει την ακαδημαϊκή ελευθερία, με το Χάρβαρντ να τον αψηφά και να σηκώνει το γάντι. Στην πανεθνική μερα δράσης κατά του Τραμπ οι παλαιστινιακές σημαίες ήταν κομμάτι των διαδηλώσεων. Στην Ουάσιγκτον την ίδια μέρα χιλιάδες διαδηλωτές για την Παλαιστίνη άπλωσαν γιγαντιαίο πανό με τα ονόματα των νεκρών της Γάζας.
Παρά τη στήριξη του Τραμπ, η διεθνής απομόνωση του Ισραήλ συνεχίζεται. Για να φτάσει στην Ουάσιγκτον το αεροπλάνο που μετέφερε τον Νετανιάχου χρειάστηκε να λοξοδρομήσει 400 χλμ προκειμένου ο ισραηλινός πρωθυπουργός να αποφύγει το ενδεχόμενο σύλληψης λόγω του εντάλματος του ΔΠΔ. Τον διευκόλυνε όμως ο φίλος του ο Μητσοτάκης παραχωρώντας του ασφαλή δίοδο από τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, για να πάει αρχικά να συναντήσει τον φασίστα Όρμπαν. Οι παραχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης στον σφαγέα της Γάζας είναι πολύ περσότερες. Ο Μητσοτάκης είναι ο μόνος ηγέτης που έχει επισκεφθεί τον Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ μετά το σπάσιμο της εκεχειρίας για να συζητήσουν για μπίζνες και εξοπλισμούς. Εν μέσω γενοκτονίας η κυβέρνηση προχωρά την ενεργειακή σύνδεση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και «εμβαθύνει την αμυντική συνεργασία».
Η ελληνική κυβέρνηση χωρίς ίχνος ντροπής έχει εξελιχθεί σε απαραίτητο στήριγμα του Ισραήλ στην περιοχή. Τώρα η συνεργασία αναβαθμίζεται κι άλλο. Ήδη είναι στα σκαριά νόμος στις ΗΠΑ που «διευρύνει το τριμερές σχήμα συνεργασίας «3+1» μεταξύ των ΗΠΑ, της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Κύπρου». Με τίτλο “Νόμος Συνεργασίας για την Αντιμετώπιση της Τρομοκρατίας και την Ασφάλεια στη Θάλασσα στην Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ ΗΠΑ-Ελλάδας-Ισραήλ του 2025” το σχέδιο προβλέπει μεταξύ άλλων ότι στη βάση της Σουδας θα γίνεται «εξειδικευμένη εκπαίδευση κατά της τρομοκρατίας». Ο Μητσοτάκης μετατρέπει την Ελλάδα σε τόπο εκπαίδευσης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και αυτό εξοργίζει την πλειοψηφία της κοινωνίας που βρίσκεται στο πλευρό της Παλαιστίνης.
Ο αγώνας των εργαζομένων και της νεολαίας για την ανατροπή της κυβέρνησης των δολοφόνων των Τεμπών και της Πύλου είναι και αγώνας για να τσακίσει τις εγκληματικές συμμαχίες με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, είναι αγώνας για μια ελεύθερη Παλαιστίνη από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο.
«Μόνο οι γονείς της Παλαιστίνης που παίρνουν τα παιδιά τους σε σακούλες μπορούν να καταλάβουν τον δικό μας πόνο» είπε ο Παύλος Ασλανίδης, που έχασε τον γιο του στα Τέμπη, περιγράφοντας με τον καλύτερο τρόπο ποιες είναι οι συμμαχίες για τις οποίες αξίζει να παλεύουμε.
Σημειώσεις
1. Watson Institute for International and Public Affairs - Cost of Wars, https://watson.brown.edu/costsofwar/papers/2025/Journalists
2. “At least 20 killed overnight in Gaza as massive strikes continue”, ABC News, https://abcnews.go.com/International/hamas-hammered-hostages-released-israeli-official/story?id=119938163
3. Israel building agency to steer Palestinian ‘voluntary departure’ from Gaza, Al Jazeera, https://www.aljazeera.com/news/2025/3/24/israel-building-agency-to-steer-palestinian-voluntary-departure-from-gaza